Zal ik ooit afstuderen?

Afstuderen stemt me momenteel alleen maar droevig. Ik loop keihard tegen m’n eigen tekortkomingen aan. Ik ben een administratieve idioot. Werkstukken zwerven in m’n kamer, op verschillende harde schijven of zijn in zwarte gaten verdwenen. Laatst was ik nog in paniek omdat ik dacht dat ik m’n scriptie kwijt was, maar die bleek gelukkig nog ergens op een schijf te staan. Opluchting overheerste.

Maar na vanavond is dat gevoel alweer weg. Veel te laat begon ik aan het bijwerken van m’n portfolio. Laatst ingelogd op porfolio site: oktober 2005. Dat u het even weet. Ik bleek nog tachtigduizend dingen te moeten invullen, waarvan ik er na anderhalf uur zo’n 2.000 heb gedaan. Bij wijze van.

Ook weet ik niet of het allemaal wel gaat lukken met de formulieren. Ik heb m’n vrijstelling voor stagevoorbereiding nog niet (wel aangevraagd na zes [!] maanden, hoera). Ook weet ik niet wanneer ik de punten van m’n stage krijg. Ik weet niet of het wel op tijd gaat lukken, want ik ben 28 augustus klaar. No way dat die puntjes op 30 augustus in Osiris staan. Dat moet ik aan de studieadviseur vragen, maar die is altijd onbereikbaar. Note to self: morgen toch bellen.

M’n minor filosofie is ook in ‘t slop geraakt, maar daar kan ik mezelf niet voor uitschrijven dus daar moet ik de studieadviseur ook voor inschakelen.

Bottom line is: das is alles viel zu Spät! No way dat je al die lui op de uni dit eventjes kunt laten regelen. Het is een traag orgaan, je wilt het niet weten. Het vraagt om een gedegen aanpak. Je moet weten wat je doet. Je moet administratief sterk zijn.
Ik ben dat niet. Ik ben een sufkop die alles maar laat gaan en er op het laatste moment pas achterkomt wat er allemaal geregeld moet worden. Het stemt me droef, maar zo ben ik altijd al geweest. Is het een excuus? Nee. Wel een constatering.

En nu ben ik te opgefokt om te slapen.