Smackdown

Eens in de zoveel tijd, als ik al een tijd niet uit m’n plaat gegaan ben, komt er een enorme behoefte in me op. Ik zucht dan naar een feest met harde elektronische muziek. Aangezien mijn muzieksmaak niet die van de gemiddelde persoon (laat staan vrouw) is, heb ik niet veel keuze uit leuke feestjes. Dit gaat puur over muziek trouwens, een feestje kan natuurlijk ook gezellig zijn door de mensen met wie je bent. Afgelopen woensdag was zo’n voorbeeld. Ik was toen op het Let’s Go Abroad feest: een goed ouderwets studentenfeest van de studieverenigingen van Geesteswetenschappen. Er waren ontzettend veel bekenden op het feest en de tijd ging zo snel voorbij dat het gewoon idioot was. Dikke pret gehad!

Afgelopen zaterdag was een feest in de categorie: uit de plaat gaan op muziek (lees: herrie). Ik ging samen met Bart en Christiaan naar Smackdown in Doornroosje (Nijmegen). Muziekstijlen: breakcore, darkcore, drum & bass, dubstep, hardcore, industrial hardcore, jungle, tekno, terror, UK hardcore. Het moge duidelijk zijn, geen lieflijke melodieën te vinden hier! Gewoon knallen als een malle. Line-up: Element: Destruction, Bong-Ra, The Outside Agency, Dolphin (Uk), Bryan Fury, Hong Kong Violence (a.k.a. Akira), La Peste in de grote zaal. In de kleine zaal: Encrypter, Subwoofer, Black Sun Empire, Thrasher, Eye-D, Hidden. Het mooie was dat de grootste teringherrie gedraaid werd in de grote zaal, terwijl het mildere gebeuk in de kleine zaal was. Meestal is dit andersom.

Rond een uurtje of 10 togen wij richting het oosten van het land. Ik voelde in de middag al een lichte keelpijn en misselijkheid opkomen, dus ik had een paracetamol achterover geslagen, want no way dat ik dit feest wilde missen. Ik drink toch nooit alcohol op parties als dit. Je wilt gewoon knallen en van bier word je alleen maar gaar. Toen wij aankwamen was het nog ontzettend rustig, maar dat betekende niet dat de muziek rustig was. In de grote zaal stond Element: Destruction tekeer te gaan als een gek. Ik moet bij binnenkomst altijd even wennen, dus een move maken zat er nog niet in. We renden wel als een gek naar de balie om oordoppen te kopen, want het volume van de muziek was echt idioot hoog. Het zou mij niet verbazen als het meer dan 100 db was. Ik heb niet de ambitie om doof te zijn voor m’n dertigste verjaardag, dus dan maar oordoppen in. In de kleine zaal was het iets beter inkomen, daar werd redelijk rustige drum ‘n bass-achtige meuk gedraaid. Niet heel super, maar ietsje prettiger. Om 12:00 uur gingen we terug naar de grote zaal, want mijn persoonlijke held Bong-Ra zou gaan draaien. Helaas was zijn set voor de tweede keer achter elkaar dat ik ‘m zag niet geweldig. Ik vond het veel te incoherent, opbouw ontbrak voor mijn gevoel en dansbaar was het al helemaal niet. Ik snap het niet zo goed. Ik heb zo vaak hemelse momenten meegemaakt als Bong-Ra draaide, maar nu al een paar keer niet. Hij kijkt ook niet echt naar het publiek. Als hij dat wel had gedaan, had hij misschien gezien dat er amper mensen aan het dansen waren. Dat vind ik altijd veelzeggend. Als mensen wild staan te springen op je set weet je dat je het goed doet. Nu vond ik het gewoon arty-farty breakcore. Leuk voor de liefhebber, maar ik was hier niet voor naar Nijmegen afgereisd.

We gingen even naar de kleine zaal, want daar zou Black Sun Empire gaan draaien. Altijd relaxte muziek. We gingen lekker los op de drum ‘n bass. Het was superdruk in het zaaltje, wat wel wat zegt over de populariteit van BSE. Ik heb me ook goed vermaakt met het kijken naar mensen. Er waren twee vrouwen die duidelijk wilden scoren. Ze gingen al dansend alle mannen af om te kijken of ze wat aan de haak konden slaan. Het was een beetje een trieste bedoening, maar nog triester vond ik dat ik ze met meerdere mannen klef heb zien doen dezelfde avond. Ze liepen heel de tijd alleen maar rondjes door de twee zalen. Rare bezigheid, mijns inziens. De set van BSE werd ondertussen echt heel vet. Hij draaide ook nog een kwartiertje hele zieke dubstep. Wreed uit de plaat indeed. In de grote zaal pikten we ook nog even wat van Dolphin mee. Dit is weer hele andere koek. Soort van hardcore denk ik. Ach, het was in ieder geval wel grappig. Er kwam een gozer op Christiaan af die duidelijk van ‘t padje af was. Hij droop van het zweet en lulde echt een end in ‘t rond. We gingen daarna weer naar de kleine zaal om wat van Thrasher mee te krijgen. Ik had even een dipje in de energie en voelde me niet zo lekker dus ik stond gewoon te chillen aan de kant. Blijkbaar zag ik er nogal chagrijnig uit ofzo, want een gozer vroeg of dat ik het wel naar m’n zin had. Haha, ja! Alleen ik moest even energie opladen. Er was ook nog een vriend van die gast bij en ze waren allebei heel relaxt. Even gezellig een uurtje kletsen en de energie was weer terug. En dat was maar goed ook. Thrasher draaide overigens heel goed. Christiaan en Bart gingen lekker los, zo zag ik vanaf de zijkant. Die enge gozer die Christiaan eerst had aangesproken kwam nu naar mij toe. “Ik weet het soms ook niet meer. Wat is het nut van het leven?” Dat is serieus wat hij tegen me zij. Ik keek ‘m eens goed aan. Het zag er uit alsof hij drugs had gebruikt. Ik zei maar gewoon dat het morgen allemaal beter zou zijn. Daarna wilde hij hulp bij het rollen van een joint, maar toen het tipje was gedraaid verfrummelde hij ‘m weer in zijn vuist. Ja, doe het dan lekker zelf hoor. Hij scharrelde weer weg, door de menigte heen. Ik zag nog net hoe hij iemand anders aansprak om hem te helpen met z’n joint. Ik was maar wat blij dat ik zelf nuchter was.

Maar nu, dames en heren. De grootheid van de avond ging om draaien: Hong Kong Violence. Een Aziatische gozert, die ziekelijk met de knopjes en schuifjes om kan gaan. Beter bekend als Akira (althans, zo kende ik ‘m), maar nu dus draaiende onder een andere naam. Geen idee waarom. Wat draaide hij? Gigantische teringherrie, terror ofzo? Ik weet niet wat voor naampje je erop kan plakken, maar ik moest soms echt lachen. Er is een filmpje van online gezet, maar ik moet er even een waarschuwing bij geven. De meeste mensen zullen dit niet als muziek typeren en ach, je kan inderdaad discussiëren daarover. Het is echt een gigantische herrie, dus dan weet je het. (Don’t think less of me please :P).

Een van de gasten die ik net ontmoet had, ging normaal alleen naar drum ‘n bass en techno feesten, dus die keek z’n ogen uit. Maar hij leek het wel te waarderen. Ik moest vooral vaak lachen, ging even tien minuten los en daarna was ik kapot. Ik stond vooral een beetje te staan, om me heen te kijken en te bedenken wat voor idioot iets dit eigenlijk is. Waarom vind ik dit leuk? Ik snap het ook niet, maar het is zo. Ik wou dat ik simpelweg uit m’n plaat kon gaan bij ‘normale muziek’, maar ik heb dit soort avonden gewoon nodig af en toe.

Om 5 uur hielden we het voor gezien. Het was een toppertje. En ik blijf erbij: ik heb nog nooit nare mensen ontmoet op feestjes als dit, waar het ook stikt van de gabbers. Het was uitermate gezellig en ik ben heel blij dat ik weer even uit m’n plaat ben gegaan. Op 29 oktober is het weer zo ver: Rebeltronics in Utrecht!