Roadburn 2014 Verslag
Roadburn 2014
Na de enorme teleurstelling van Roadburn 2013 (eerste dag: ziek, tweede dag: present maar half ziek, derde dag: kon niet komen doordat ik zelf een solo moest spelen ergens) was ik wel heel erg toe aan een volledige Roadburn. Samen met Gaby en Christiaan toog ik naar Tilburg voor naar wat wij hoopten drie dagen aan teringherrie. Ik maakte me wel enigszins zorgen om de hoeveelheid teringherrie, daar het progrock gehalte ook wel wat hoog zou zijn. We hadden prima weer en om donderdag 15:00 uur stapten we bij het Patronaat naar binnen.
Locrian
We begonnen met een portie ‘vage shit’. Toen we binnen kwamen speelden ze net het enige nummer dat ik kende ‘Eternal Return’. Heerlijk. Die grunts gaan door merg en been. En dan dat zweverige melodietje erboven met tegelijkertijd een flinke dreun aan de onderkant van het geluidsspectrum. Ja, dat maakt mij gelukkig. We gingen boven zitten om te genieten van deze drone/noise/vage shit.
Sourvein
We pikten nog het staartje van deze heren mee. Ik kende het niet (zoals het meeste in deze editie), maar het bleek een soort mix van doom en stoner te zijn. Het tempo lag redelijk laag, maar het was wel even prima om in dit soort sferen te komen. Het kon Gaby niet zo bekoren, dus redelijk lang hebben we hier niet gestaan.
40 Watt Sunn
Dit was in het Patronaat en de naam klonk gaaf. Maar het was totaal niet wat ik ervan had verwacht. Ik wilde harde shit, dus dit was dan niet een goede optie. Wat ik er even van gehoord heb was meer rustige muziek, mooie zang erbij, melodie. Hartstikke leuk, thuis in m’n luie stoel. Nu even niet.
Beastmilk
Dit was een vrij bekende band, te zien aan de hoeveelheid mensen die er een tshirt van aanhadden. Ook de merchandise van deze band was volop aanwezig. Ik vond het echter nogal slecht. Ik kan me er niet veel meer van herinneren en dat zegt eigenlijk genoeg.
We waren inmiddels toe aan een eetpauze en gingen even naar de Ierse pub om de hoek. Wederom vond ik het zo leuk om te zien hoe heel Tilburg is ingericht op Roadburn. De café’s hebben leuke menu’s en overal zijn de Roadburners welkom. Je ziet af en toe nog wel wat verdwaasd kijkende mensen tussen het metaltuig hun weg banen langs de 013. “Wat doet al dat volk hier”, is wat hun gezichten zeggen. Maar het is een minderheid; de meeste mensen weten inmiddels wel dat het gemiddelde metalpubliek qua uiterlijk misschien afschrikwekkend is, maar qua karakter heel vriendelijk. Serieus, zet mij liever tussen metalheads dan Gerard Joling liefhebbers of weet ik ’t wat (oke, dat was wel een heel makkelijke keuze).
Napalm Death
Eindelijk een band die ik kende!!! Salto van vreugde!! Maar eh…ze speelden geen grindcore. Ze hadden zich aangepast aan Roadburn en dat was op z’n minst vreemd om te zien. Schoenmaker blijf bij je leest, was een beetje het gevoel wat ik er aan overhield.
Whitehorse
We gingen tijdig weg bij Napalm Death om bij Whitehorse vooraan te staan in de Greenroom. Mijn eerste kennismaking met de obnoxious fotografen vooraan. Het liefst zou ik die gasten soms een elleboog geven, zo irritant zijn ze. Ze wurmen zich overal tussen en duwen de gewone muziekliefhebber gewoon aan de kant voor nog eenzelfde foto als de 100 die ze daarvoor hebben geschoten. 013, geef voortaan wat minder perskaarten uit…Maargoed. We stonden dus vooraan en het was fantastisch. Vrij trage doom, met veel instrumentaal. En een frontman met de meest aanwezige baard ever. Hij leek er helemaal in te zitten, in trance gewoon. Echt een toppertje.
Corrections House
Nog zo’n supersterren formatie. 1984, is het eerste wat ik dacht toen ik ze zag staan in hun uniformen en met logo’s overal op het podium. Godflesh, is wat ik dacht toen ik de muziek hoorde. Ik vond het intrigerend, maar niet helemaal mijn smaak. De grunt van Scott Kelly horen is echter altijd een genot.
ASG
We probeerden nog een stukje ASG mee te pakken, maar kwamen niet verder dan de ingang. Dat is het nadeel van die kleine zaaltjes, je moet echt tijdig binnen staan. Dus voordat de band begint. Het klonk leuk vanaf een afstandje…
Crowbar
Weer een naam die ik kende! Het was wel gaaf, maar als ik nu nadenk over hoe het klonk weet ik het al amper meer. Geen hele indrukwekkende show dus.
The Great Old Ones
We liepen dus na een tijdje weg naar The Great Old Ones. Dit was in het kleinste zaaltje Stage01. Het lukte om binnen te komen en dit was echt compleet my cup of tea. Black metal stukken, lekker raggen en ook rustigere delen. Fantastisch.
Bong
De dag met drone afsluiten is niet het beste idee. Ik geniet het liefst zittend van drone, maar zeker als de vermoeidheid is toegeslagen maakt drone alleen maar slaperig. We gingen dus na een half uurtje weg, volgens mij was er nog maar een nummer gespeeld. Het was weer mooi geweest en we gingen lekker slapen.
Dag 2.
Het progrock dagje van Micheal Akerfeld.
Ik wilde de prog zoveel mogelijk vermijden, op Goblin na.
Tyranny
De prog vermijden lukte aardig bij Tyranny. Funeral doom at its finest. We gingen wederom boven zitten en lieten ons lekker wegdreunen. Ik zag aardig wat mensen binnenkomen en snel weer weggaan. Kennelijk is funeral doom niet voor iedereen weggelegd. Ik denk wel dat zelfs ik daar de drumpartij had kunnen spelen.
Magma
We waren iets eerder weggegaan bij Tyranny om toch eens te checken wat dat Magma nou was. Ik rende nog net niet gillend de zaal uit. Veel meer prog dan dit kun je het niet krijgen denk ik. Vooral de twee vrouwen vooraan werkten op mijn zenuwen. Ik snap dat veel mensen dit gaaf vinden, voor mij is het alleen niks.
We besloten gewoon een tijdje bij een café buiten te zitten en te genieten van het weer. De eerste band die we weer wilden zien was Goblin en die begonnen pas om 19:30. We aten dus wat en dronken een biertje. Tijd om lekker bij te kletsen!
Goblin
Eerste hoogtepuntje van de dag. Wat een eindbazen waren dit. Het moment waarop ze Zombie inzetten deed ik een vreugdedansje. Ook de beelden erbij waren fantastisch. Helemaal in de stemming om horrorfilms te kijken. De tijd vloog voorbij en ik baalde enorm toen dit optreden klaar was. De heren leken het zelf enorm naar hun zin te hebben gehad.
Candlemass
Ik luister thuis graag naar Candlemass. Er hangt een episch sfeertje in de muziek die ik zeer waardeer. De band heb ik al een paar keer live gezien en dan vind ik het steeds maar matig. Ik weet niet waarom dat is. Sommige bands luister ik gewoon liever in m’n luie stoel. Dit keer gingen ze Ancient Dreams in z’n geheel spelen en weer had ik de ervaring van ‘mja….leuk, maar het doet me niet veel’. Helaas, kan gebeuren.
We probeerden nog binnen te komen bij Obliteration maar dat was kansloos. Het was weer in de deuropening genieten van de takkeherrie. Jammer, ik denk dat ik hier graag vooraan had gestaan.
Opeth
Dit is ook weer zo’n band die ik jarenlang heb geluisterd, maar steeds live niet echt boeiend vond. Sowieso hou ik veel meer van het oude Opeth dan het huidige. Death metal deden ze goed, maar het prog gehalte wordt nu alleen maar hoger. Gelukkig was er nog wat ruimte voor het oude spul, maar ook voor het trage. Ik snap niet waarom een nummer als Hope Leaves live wordt uitgevoerd, maar ik ben raar denk ik. Het liefst zou ik een hele set met death metal willen. Gaat nooit gebeuren.
Dag 3.
Het enige dat we zeker wisten is: we moeten vooraan staan bij Circle. Een paar jaar terug waren die ook op Roadburn en het was het meest epische wat we ooit hadden gezien.
Circle
Dus we stonden een half uur voor aanvang al klaar vooraan. Een fotograaf: ‘mag ik zo hier staan ik wil graag foto’s maken, vind je dat goed?’ Ik: ‘Nee, ik ga niet voor niets een half uur van tevoren klaar staan bij een band’. Doei. Ik was nog verbaasd dat een fotograaf dat vroeg, meer beleefdheid dan ik gewend was. Een paar minuten voor ze alles hadden klaargezet gingen ze zich omkleden op het podium. Dit onder luid gejoel van het publiek. Het resultaat was een kakofonie aan jaren 80 outfits met een hoog spandex gehalte. En toen begon de muziek. Ik weet niet of het meerendeel van het publiek Circle al kende. Het is echt iets unieks. Het valt niet te vatten in woorden. Het is een ervaring om nooit te vergeten. De frontman is al helemaal briljant; die gaat gewoon liggen akrobatieken terwijl hij doorspeelt. In ieder geval: een of andere held heeft het gefilmd dus het is allemaal zichtbaar voor het nageslacht.
Na Circle moesten we even tot rust komen bij de merchandise. Gaby en Christiaan namen daarna even een voedselbreak, maar ik wilde Yob van begin tot eind zien.
Yob
Hardheid heeft een nieuw niveau gekregen. Toen ik binnenkwam in de grote zaal waren ze net begonnen. Ik stond bij de bar achterin en liet me gewoon wegblazen. Ik had een juiste aantal biertjes op om me aangeschoten te voelen en dat paste er eigenlijk wel bij. Het geeft mij een gelukzalig gevoel om lage bastonen te horen kennelijk. En wat Yob doet is voor mij perfect.
Het is zo jammer dat het YouTube filmpje het niveau van hardheid bij 1/100 haalt.
Mijn dag kon al niet meer stuk. Twee bands die een perfecte show hadden neergezet.
H A R K
Gaby en Christiaan waren naar Hark gegaan en ik pikte nog het laatste stukje mee. Ook niet verkeerd, maar eigenlijk was ik met mijn hoofd nog bij Yob.
Daarna liepen we wat heen en weer tussen Old Man Gloom en Age of Taurus. Eerlijk gezegd vond ik het allemaal wel prima.
Inter Arma
De laatste band waar ik nog wel moeite wilde doen om vooraan te staan. En dat was het waard!!! Jezus wat was dit ook weer knettergoed. Vooraan bleek niet de goede plek om het juiste geluid mee te pikken, maar ik hou altijd zo van het sfeertje vooraan. Je kan gewoon goed zien hoe de band in de muziek zit. Het enige jammere was dat een van de muziek instrumenten van de band kapot was. Het was een sneu gezicht om een mannetje constant met z’n instrument te zien prutsen. Hij kreeg ‘m niet aan de praat. Na een tijdje begon het heel erg warm te worden en gingen we naar achteren. Daar bleek het geluid een stuk beter te zijn. Helaas waren we nu wel echt heel erg moe en was het tijd om Roadburn 2014 vaarwel te zeggen.
Ik denk dat uit de tekst wel blijkt dat dag 3 voor mij de beste dag was.
Ik hoop volgend jaar op een black metal editie, maar dat zal er ook wel niet in zitten. In ieder geval: ik zal zeker weer van de partij zijn!
Comments ()