Post Apoc-1

Het was een donkere ochtend.
We liepen samen de heuvel op.
Niet zo ver uit elkaar dat je zou denken dat we elkaar niet kennen.
Maar ook weer niet hand in hand.
Er gloeit een licht over de heuvel heen.
We lopen nog steeds de heuvel op.
Boven aangekomen zien we waar het licht vandaan komt.
Samen kijken we ernaar, zonder woorden.
Ik zei kus me, je bent prachtig.
Laat we deze laatste dagen mooi beleven.
De horizon brandde schitterend in de duisternis.