Familieweekend

Afgelopen weekend was er voor het eerst sinds tijden weer eens een Heijkant familie weekend (de kant van m’n moeder dus). Met een man of 30 zaten we in een een mooie accommodatie in het Brabantse Schaijk, een klein dorpje vlakbij Oss. De weersvoorspelling voor heel het weekend was niet al te gunstig, maar we hoopten er het beste van te maken.

Vrijdagavond stond in het teken van spelletjes. Twee nichtjes hadden een quiz in elkaar gedraaid. Dat was heel leuk, want ze gaven namelijk hints in de vorm van plaatjes of quotes en dan moest je raden welk familielid het was. Ik kwam drie keer voor en dat was reden voor hilariteit. Als kind was ik ook al stronteigenwijs en nam ik alles wat er tegen mij gezegd werd letterlijk. De hint was “wie gooide er nadat zijn of haar vader zei ‘gooi jij die vieze luier maar even weg’ vervolgens de luier keihard door de kamer?”. Ik dus. En “wie gooide de dobbelstenen keihard tegen het plafond omdat hij of zij moest dobbelen voor aanvang van een spelletje?”. Ç’est moi. Wie het hoogste gooit mag beginnen he? Feilloze kinderlogica, lijkt mij! De derde was ook hilarisch. Ik heb blijkbaar een keer tegen m’n moeder gezegd: “mama, toen jullie nog apen waren, woonden jullie toen ook in de Beekse bergen?”. Mijn moeder vertelde me na de quiz dat ik toen ik vier was een keer vroeg hoe de mens ontstaan was. Het scheppingsverhaal vond m’n moeder toen nog wat te heftig dus ze vertelde dat mensen uit apen ontstaan waren. We waren toen net in de Beekse bergen geweest, vandaar mijn vraag. Ik kan me van alle drie die dingen uit de quiz niets meer herinneren.

Na de quiz gingen we Hints spelen. Dat was ook heel leuk. M’n zusje en m’n moeder hadden de meeste dingen verzonnen: films, boeken, gezegden en liedjes. Gek genoeg werden de meesten echt heel snel geraden! Het was wel een heel leuk tijdverdrijf. Het werd al vrij snel middernacht en na een potje poker ging ik, net als de meesten, naar bed.

Op zaterdag stond er heel wat op het programma. We gingen naar een kartbaan, waar de meesten van de familie een paar rondjes maakten. Ik zag het karten niet echt zitten dus ik hield mezelf bezig met fotograferen. Met m’n vaders camera helaas, dus ik heb de foto’s zelf nog niet. Diegenen die wel gingen karten hadden racenamen voor zichzelf bedacht. Dus op de baan raceten onder anderen: Koos Meedogenloos, Loes Pitpoes en Gon het Kanon.

Ik kreeg echt koppijn van die ranzige benzinelucht dus ik hield me na een tijdje wat afzijdig. Gelukkig gingen we na het karten lasergamen en hier had ik wel veel zin in. Een beetje mensen neerlaseren, het kind in je komt weer naar boven! Je kreeg een harnas aan en dan ging je met 12 man naar binnen. Er waren twee teams: rood en groen. De eerste ronde ging het niet zo goed, ik werd steeds door m’n oudste neefje neergeknald. In de tweede ronde was ik iets beter in vorm en ging ik mezelf in hoekjes verschuilen om mensen te ambushen. Supergrappig!

In de avond gingen we lekker gourmetten. Aan onze tafel (zes man, ik, m’n nichtje, drie neefjes en een achterneef) was het bere gezellig. Het bier ging hard en toen de whisky van m’n achterneefje op tafel kwam werd het nog gezelliger. Flauwe grappen alom. Ik begon een beetje te etteren door een dot groente in het pannetje van m’n achterneefje te gooien als ie even drank ging halen. Kortom: het niveau was lekker laag, maar gezellig was het des te meer. Na het eten gingen we weer wat pokeren.

Op zondag leek het een mooie dag te worden. De zon scheen in de ochtend in ieder geval! Dat vond ik wel fijn, want vandaag zouden we Solex gaan rijden. Daar had ik erg veel zin in. Helaas betrok de lucht weer een beetje en toen we naar het Solexverhuur toereden kregen we toch een plensbui over ons heen. In Geffen was het weer droog en we gingen op weg. In het begin moest ik wel even wennen aan de Solex. Het starten is lekker old-school. Je moet een palletje een beetje naar rechts duwen, een hendeltje indrukken bij je stuur en dan een beetje rennen om de motor aan de gang te krijgen. Dan laat je dat hendeltje los en dan hoop je maar dat de motor is aangeslagen. Als dat het geval is, kun je heel voorzichtig dat palletje naar rechts duwen. Gas geven kan niet, je kan alleen remmen. En dat remmen gaat niet zoals we tegenwoordig gewend zijn met trommelremmen. Nee, het gaat op z’n 1947-igs, TRAAG. Zo’n honderd meter voor een kruispunt moet je al beginnen met remmen, dan sta je hopelijk tegen de tijd dat je er aan komt stil. En ik had natuurlijk weer een Solex die direct afsloeg als je stilstond. Ik heb nu nog spierpijn in m’n linkerhand van het indrukken van dat hendeltje (dat was veel zwaarder dan je zou denken). Ook heb ik nog spierpijn in m’n benen van het rennen om die motor aan de gang te krijgen. Als je eenmaal reed was het echt heel gemoedelijk. Je ging maximaal met zo’n dertig kilometer per uur. De ene Solex ging ook sneller dan de andere. Ik had toevallig een snelle. Als ik mijn remmen losliet kon ik bijna iedereen voorbij peren. We reden een voorgeschreven route van 43 kilometer. Deels was dat door het bos. Door alle regen waren de paden lekker blubberig en heel m’n broek en schoenen zaten dan ook onder de modder. Natuurlijk kregen we onderweg ook een bui te verwerken waar we een half uur voor moesten schuilen. Daarna was het minder leuk rijden, want wat een kou! Ik had handschoenen aan, maar dat hielp eigenlijk amper. M’n neefje riep al “bij de eerste beste patatboer die ik zie ga ik naar binnen”. Dat deden we dus. Een warme chocomelk hielp veel!

Ik vond het uiteindelijk wel jammer dat we na drie uur klaar waren, het rijden was heel erg leuk. Ik wil ook een Solex om in de stad de blits mee te maken! Kijk nou hoe lief hij er uit ziet!

Hierna was het familieweekend bijna ten einde. We gingen nog even uit eten met z’n allen in restaurant “Nieuw Schaijk”. Nou ammehoela, nieuw. Het was weer zo’n typische ervaring. Er stond één vegetarische keuze op het menu onder de weinig verhullende noemer ‘vegetarische schotel’. Toen ik aan de bazin van het restaurant vroeg (die door haar omvang door m’n achterneefje tot ‘Moermansk’ gedoopt werd) wat die schotel was, wist ze het niet eens. Later kwam ze terug en zei dat het vegetarische pastei was. Nou prima dacht ik, een soort quiche ofzo. Toen het gerecht arriveerde bleek het niets meer te zijn dan wat blikgroente met wat salade. Als ik thuis kook maak ik nog ingewikkelder dingen, sjesus. Bijgerechten die geserveerd werden: bloemkool en witlof, jakkie. Net twee groenten die ik niet lust. Nee, ik was niet echt te spreken over het restaurant. Ik geloof dat het voor de vlees- en vis-eters beter was. Het was wel gezellig daar niet van. M’n neefje deed nog een mislukte poging om de serveerster te versieren. Het was ook wel een van de slechtere pogingen die ik gezien heb moet ik zeggen. “Wil je samen met mij het dessert In Love eten?”. Tacky!!!

Het was nu echt tijd om naar huis te gaan. Ik heb het zeker naar m’n zin gehad. Ik vind het erg leuk dat m’n neefjes en nichtjes nu bijna allemaal zo’n 15+ zijn. Ik kan niet zo goed omgaan met jonge kinderen, maar nu ze wat ouder zijn gaat dat gelukkig stukken beter. Wat mij betreft volgend jaar weer!