Een paar prima daagjes!

Zo. Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven. Het is ook een beetje zonde om binnen te zitten om te bloggen terwijl buiten de zon schijnt. Maar nu is het 11 uur ‘s avonds en is de zon toch verdwenen en gaat men weer voor de tv of pc hangen.

Net weer hardgelopen en daarbij m’n persoonlijke record qua ‘afstand-aan-een-stuk-doorlopen’ verbeterd. Mijn conditie is misschien iets beter dan die van de gemiddelde Nederlander, maar ik loop vooral op wilskracht. Als ik naar mijn spieren zou luisteren, zou ik na 3-4 minuten al moeten stoppen met lopen. Meestal ga ik na een kilometer of 5 even een stukje wandelen en dan de laatste 3-4 km weer rennen. Nu heb ik mezelf gedwongen om door te rennen en kwam ik terecht in de ‘runners high’. Dat was zwaar relaxed. Ik voelde geen pijn meer in m’n spieren en kon lekker doorrennen. Nu heb ik dus het rondje van 9 km aan een stuk door gerend. Voor mij was dat een goede prestatie, omdat ik van te voren dacht dat het hardlopen een kansloze zaak was. Het is ook een rare sport. Onder het lopen voel je je echt klote, totdat je in een ritme terecht komt en als je uiteindelijk klaar bent krijg je een soort ‘geluksgevoel’ over je heen. Althans, zo gaat het bij mij. Ik ben nu een maand semi-serieus aan het trainen (3x/4x per week) en voel vooruitgang. Dat is leuk!